Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

ΠΟΤΟΠΟΙΙΑ – ΚΟΝΙΑΚΟΠΟΙΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: ΠΟΤΟΠΟΙΙΑ – ΚΟΝΙΑΚΟΠΟΙΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

Είδος: Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Οινοποιία/Ποτοποιία/Ζυθοποιία

Εξοπλισμός: Σώζεται (?)

Κατάσταση: Επανάχρηση

Επανάχρηση: Εμπορική χρήση

Περιοχή: ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Πληροφορίες:

Το εργοστάσιο στον Πειραιά στην Αριστείδου,
Πηγή : σελίδα Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς,
φωτογράφος άγνωστος

Το Σεπτέμβριο του 1888, στο κατάστημα της οδού Αριστείδου στον Πειραιά, όπου έως τότε στεγαζόταν το μαγαζί αποικιακών του Σπύρου Μεταξά, ξεκινούσε επίσημα τη λειτουργία της η ομόρρυθμη εμπορική εταιρεία ≪Σπυρίδωνος και Ηλία Μεταξά≫. Ήδη όμως από το καλοκαίρι, οι δύο συνέταιροι είχαν παραγγείλει από Πειραιώτη έμπορο στη Μασσαλία φιάλες για κονιάκ, ετικέτες, φελλούς και τα απαραίτητα είδη εμφιάλωσης. Η εμπειρία αρκετών χρόνων στο αποικιακό εμπόριο παρείχε σε αμφότερους την απαραίτητη εξοικείωση με τους κανόνες προώθησης της πώλησης προϊόντων που δεν συγκαταλέγονταν στα είδη πρώτης ανάγκης. Επρόκειτο όμως για προ-

ϊόντα, η διάθεση των οποίων στην ελληνική αγορά επηρέαζε και διαμόρφωνε τις καταναλωτικές προτιμήσεις του κοινού και τις τάσεις του συρμού, που διαδίδονταν με γοργούς ρυθμούς από τα μεγάλα αστικά κέντρα προς τις επαρχιακές αγορές. Μεταξύ των σημαντικότερων κανόνων η καλαίσθητη συσκευασία του εμπορεύματος, η οποία όχι μόνον μπορούσε να αυξήσει τις πωλήσεις, την τιμή του προϊόντος και κατ’ επέκταση τα κέρδη του παραγωγού, αλλά επίσης προσέθετε κύρος

στην παραγωγική του μονάδα. Όταν επρόκειτο μάλιστα για ποτά, η διάθεσή τους σε φιάλες –και όχι σε βαρέλια– ήταν το κυριότερο μέσο που διέθετε ο παραγωγός για να διατηρεί τον έλεγχο της ποιότητάς τους μέχρι τη στιγμή που θα έφθαναν στον καταναλωτή. Από την άποψη αυτή, ειδικά για τη διακίνηση ευρωπαϊκών ποτών, όπως ήταν το κονιάκ των Μεταξά αλλά και τα διάφορα λικέρ που σχεδίαζαν να εντάξουν σταδιακά στην παραγωγή τους, οι καλαίσθητες φιάλες τους μπορεί να θεωρηθεί ότι ανάγονταν ακόμη και σε κριτήριο ανταγωνιστικότητας. Στο ξεκίνημα του 20ού αιώνα σε εμπεριστατωμένο άρθρο που δημοσιευόταν στο Δελτίο της πρώτης ελληνικής Βιομηχανικής και Εμπορικής Ακαδημίας, αναφερόταν ότι οι Έλληνες αγοραστές ήταν από νωρίς «κακοσυνηθισμένοι». Ήδη από τη δεκαετία του 1870, όταν τα αποικιακά γνώριζαν, όπως φαίνεται, πρωτοφανή ζήτηση στην ελληνική πρωτεύουσα και τα μεγάλα αστικά κέντρα9, οι Έλληνες καταναλωτές εντυπωσιάζονταν εύκολα και επέλεγαν τα ακριβότερα εισαγόμενα προϊόντα, δίνοντας προτεραιότητα στο ≪ωραιότερον≫ εμπόρευμα, χωρίς απαραίτητα να συγκρίνουντην ποιότητά του με εκείνη του φθηνότερου και ακαλαίσθητου ελληνικού. Προφανώς οι αδελφοί Μεταξά γνώριζαν αυτές τις συνήθειες των υποψηφίων αγοραστών της παραγωγής τους. Άλλωστε, ανάμεσα στα εισαγόμενα ≪αποικιακά≫ είδη που προωθούσαν στην αγορά, από τις αρχές της δεκαετίας του 1880 περιλάμβαναν κονιάκ και άλλα ευρωπαϊκά ποτά. Επιπλέον, όπως αποδεικνύει η εμπορική αλληλογραφία τους, στα μέσα της ίδιας δεκαετίας είχαν δοκιμάσει να προωθήσουν στην ελληνική αγορά και κονιάκ δικής τους παραγωγής. Αλλά τα αποτελέσματα της πρώτης προσπάθειάς τους υπήρξαν αποθαρρυντικά. Ωστόσο, ο λόγος που ανάγκασε τότε τους δύο αδελφούς να εγκαταλείψουν τους πειραματισμούς στην ποτοποιία ήταν η οικονομική κρίση που έπληξε σοβαρά το εμπόριο και τη βιομηχανία του Πειραιά και λίγο έλειψε να οδηγήσει και το κατάστημα του Σπύρου στην πτώχευση. Εξαιτίας της ίδιας κρίσης, όταν οι δύο αδελφοί Μεταξά στράφηκαν εκ νέου στην παραγωγή κονιάκ, ιδρύοντας πια την εταιρεία τους, δεν είχαν τη δυνατότητα....

Πηγή : Ελπίδα Κ. Βόγλη, ≪ΜΕΓΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΟΝΙΑΚ Σ. ΚΑΙ Η. ΚΑΙ Α. ΜΕΤΑΞΑ ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ≫. ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ (1888-1940) , Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας, «ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ» , Ρέθυμνο, 10-13.12.2008, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΑΘΗΝΑ, 2012

"Η ΚΟΝΙΑΚΟΠΟΙΙΑ ΜΕΤΑΞΑ [1885]", από την σελίδα MLP-BLO-G-SPOT