Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

ΖΥΜΑΡΙΚΑ “ΚΟΡΩΝΑ”- ΑΦΩΝ ΒΛΗΣΙΔΗ

  

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

                                                            Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: ΖΥΜΑΡΙΚΑ “ΚΟΡΩΝΑ”- ΑΦΩΝ ΒΛΗΣΙΔΗ

Είδος: Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Βιομηχανία τροφίμων

Εξοπλισμός :   Δεν σώζεται (?)

Κατάσταση:   Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση:  -

Περιοχή: ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ 11, ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Πληροφορίες:

Η ιστορία της αρχίζει στα 1910, όταν ξεκινάει σαν προσωπική επιχείρηση. Μεταπολεμικά αναπτύσσεται σε βιομηχανία (1946) και εξελίσεται σε μια απο τις πιό δυναμικές μονάδες παραγωγής στο χώρο της.

Οι εγκαταστάσεις της Βιομηχανίας KORONA είναι ιδιόκτητες και βρίσκονται στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά, Αιτωλικού 11.

ΚΟΡΩΝΑ ΖΥΜΑΡΙΚΑ ΑΕΒΕ

Ιδρύθηκε στις 30/12/1982 για να συνεχίσει τις εργασίες της ΒΛΗΣΙΔΗΣ ΟΡΕΣΤΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε. (ίδρυση 08/06/1982) που προϋπήρχε από το 1945 ως Αφοι ΒΛΗΣΙΔΗ Ο.Ε.

Παράγει ζυμαρικά και σιμιγδάλι στον Πειραιά και ελαιόλαδο, σπορέλαιο, προϊόντα τομάτας και κομπόστες φρούτων σε εγκαταστάσεις τρίτων (φασόν, κυρίως στην Ιταλία από το 1997). Εξάγει σε ΗΠΑ, Καναδά, ΑΛβανία, Βουλγαρία, Ουκρανία, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλια. 
Το 2002 δαπανήθηκαν κονδύλια της τάξης των € 167.500 για διαφημιστική προβολή σε τηλεόραση και έντυπα, ποσοστό 13.4% επί της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης όλων των εμπορικών σημάτων της Ελλάδας (3η θέση).

Το εργοστάσιο παραγωγής φαίνεται να κλείνει τον Ιούλιο του 2006. Ωστόσο προϊόντα του εξακολουθούν να διοχετεύονται στην αγορά (νοσοκομεία) έως το 2007, οπότε και ξεσπά σκάνδαλο. Το 2008 εμφανίζεται ως μία από τις οκτώ βασικές επιχειρήσεις ζυμαρικών στην Ελλάδα! Και πρώτη σε εξαγωγές! 

"Ο κλάδος πλέον αποτελείται από οκτώ βασικές επιχειρήσεις, εκ των οποίων οι τρεις είναι αυτές που προσδιορίζουν και τους κανόνες του παιχνιδιού, ενώ ο συνολικός τζίρος της αγοράς ανέρχεται στα 30 δισεκατομμύρια δραχμές ετησίως. Πρόκειται για τις εταιρείες Misko ΑΕ, Κίκιζας ΑΕΒΕΤ, Stella ΑΕ, Κορώνα ΑΕΒΕ, ΑΒΕΖ ΑΕ, Δάκος ΑΒΕΕ, Αφοί Θ. Χαραλαμπόπουλοι ΑΕ και Μάκβελ ΑΕ." "Τον πρώτο λόγο στις εξαγωγές του κλάδου, σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP, έχει η εταιρεία Κορώνα ΑΕΒΕ με 26% επί του συνόλου".

Η ΚΟΡΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΑ (2008)

“ΑΛΛΗ μία βιομηχανία τροφίμων και εν προκειμένω ο μεγαλύτερος έλληνας εξαγωγέας ζυμαρικών, η εταιρεία Κορώνα της οικογένειας Βλησίδη, επιλέγει να επεκταθεί σε νέες κατηγορίες προϊόντων, πέρα από τα παραδοσιακά ζυμαρικά και τοματικά προϊόντα που η εταιρεία άρχισε να παράγει στις αρχές του αιώνα. Με μεικτά πάγια που ξεπερνούν τα 2 δισ. δραχμές, η Κορώνα συμπεριλαμβάνεται στις 500 μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες βάσει πωλήσεων, αφού το 1995 είχε πραγματοποιήσει πωλήσεις αξίας άνω των 3,5 δισ. δραχμών και ήταν κερδοφόρα”.

 

Βιβλιογραφία-Πηγές:

Βιομηχανία Ζυμαρικών KORONA AEBE 

Ναταλία Χατζηφώτη, "ΜΕΛΕΤΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΖΥΜΑΡΙΚΩΝ", εργασία στο Πα.Πει., Τμήμα οργάνωσης & διοίκησης επιχειρήσεων, Πειραιάς 2004

https://www.kathimerini.gr/society/276060/vrazei-to-kazani-me-ta-zymarika/?fbclid=IwAR0elEXIs7rrJVTNHVxgj41Lk20qcnnnAs6QRcAeDe7KP7lmmjMy0TivPz4

Εμειναν λίγοι στα ζυμαρικά

ΜΙΚΡΟ – ΜΑΚΡΟοικονομικά

Ημικτηματολογικός Χάρτης Λεκανοπεδίου Αττικής. Δ. Διαμαντοπούλου. 1955.

 

Σχετικά με τη διαφήμιση:

Ψηφιακό αρχείο Ε.Λ.Ι.Α.

http://lolanaenaallo.blogspot.com/2013/01/blog-post_531.html

Η παλιά διαφήμιση της ημέρας: Σήμερα τα μακαρόνια είναι Κορώνα



Όνομα καταγραφέα*:  ΝΤΙΝΑ ΜΟΥΤΑΦΗ

Ημερομηνία καταγραφής**:  28- 12- 2020

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.
    **ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.
            ***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

                       Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς

 

Το ιδιόκτητο εργοστάσιο στον Πειραιά, Πηγή: Google Maps (2014)


Φωτογραφικο αρχείο Α. Αναλογίδου

Ημικτηματολογικός Χάρτης Λεκανοπεδίου Αττικής. Δ. Διαμαντοπούλου. 1955

Πηγές διαφημήσεων ως άνω

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Εργοστάσια Κλωστοϋφαντουργίας Καλαμάρης Α.Ε. (Κυλινδρόμυλος, Νηματουργείο, Μακαρονοποιείο, Υφαντουργείο, Ελαιοτριβείο, Ξυλουργείο)

 

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: Εργοστάσια Κλωστοϋφαντουργίας Καλαμάρης Α.Ε. (Κυλινδρόμυλος, Νηματουργείο, Μακαρονοποιείο, Υφαντουργείο, Ελαιοτριβείο, Ξυλουργείο)

Είδος:     Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Κλωστοϋφαντουργία/Μεταξουργία

Εξοπλισμός:   Σώζεται μερικώς

Κατάσταση:   Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση:  -

Περιοχή: (Επάνω Σκάλα) Μυτιλήνη

Πληροφορίες:

«Ο ιδρυτής του ελαιοτριβείου ήταν ο Ιωάννης Γεωργιάδης, Έλληνας υπήκοος, Ευβοέας στην καταγωγή, ο οποίος εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη το 1880. Ο Γεωργιάδης επιλέγει, αντίθετα με την μέχρι τότε συνήθεια, μία έκταση στο βόρειο λιμάνι της πόλης, στο άκρο της τουρκικής συνοικίας για να οικοδομήσει μία σειρά βιομηχανικών κτιρίων «ευρωπαϊκών προδιαγραφών». Μετά το θάνατό του, το 1903, τα ηνία περνούν στο γιο του Σταμάτη, έως το 1920, οπότε ο τελευταίος εκτοπίζεται από τον Ιωάννη Καλαμάρη, έναν από τους συνεταίρους του. Με το όνομα τού τελευταίου είναι γνωστό το συγκρότημα ως σήμερα. Ξεκινώντας με κυλινδρόμυλο και ελαιοτριβείο, το συγκρότημα συμπληρώθηκε, ως τις αρχές του 20ού αιώνα, με βιομηχανία ζυμαρικών, κλωστήριο, υφαντουργείο και ξυλουργείο.»

Πηγή: http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/158679?locale=el

 «Τα  περισσότερα  κτίσματα  του  εργοστασίου  Καλαμάρη  αποτελούν  προσθήκες μέσα  στο   πέρασμα  πάνω  από  ενός  αιώνα  λειτουργίας  και  για  αυτό  το  λόγο  το συγκρότημα χαρακτηρίζεται από μία οργανική δόμηση που εμφανίζεται ακατάστατη και  πολυποίκιλη,  διατηρώντας  την  ανθρώπινη  κλίμακα  παρόλο  το  μεγάλο  ύψος  και όγκο ορισμένων κτηρίων.  

Το εργοστάσιο είναι μοναδικό γιατί συνδύαζε στο ίδιο συγκρότημα επεξεργασία αλεύρων  και  μακαρονοποιία  με  επεξεργασία  βάμβακας  και  νημάτων  ως  κύριες χρήσεις.  Ο  Κυλινδρόμυλος  και  το  Νηματουργείο  είναι  τα  βασικά  κτήρια  που εκτελούνταν η κάθε μια από τις διαδικασίες και αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα εξελιγμένης  βιομηχανικής  αρχιτεκτονικής  του  19ου  αιώνα.  Ακόμη,  δευτερεύουσες εμπορικές χρήσεις ήταν το  Ελαιοτριβείο και το Ξυλουργείο. 

Από  την  στιγμή  που  η  επιχείρηση  έπαυσε  ουσιαστικά  να  λειτουργεί,  στις  αρχές της δεκαετίας του 1990, λόγω χρεών προς την Εθνική Τράπεζα, το Υπουργείο Αιγαίου και η Διεύθυνση Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείο Πολιτισμού ενδιαφέρθηκαν για την διάσωση του συγκροτήματος.  Το 1993 χαρακτηρίστηκαν με ΦΕΚ ως διατηρητέα τα σημαντικότερα κτήρια του συγκροτήματος.

Αρχικά το εργοστάσιο δημιουργήθηκε από τον Σταμάτη Γεωργιάδη το 1880 ο οποίος έχτισε τον Κυλινδρόμυλο, το Ελαιοτριβείο, Αποθήκες, κτήρια Διοίκησης και ένα διώροφο κτήριο κατοικίας  των  ανώτερων  εργατών  στην  παραλία,  από  το  οποίο  σήμερα  σώζονται μόνον  ορισμένοι  τοίχοι. Η  επιχείρηση  πάει  καλά  και  σιγά  σιγά  εξαπλώνεται.  Την  δεκαετία  1890, κατασκευάζει  και  το  Νηματουργείο.  Ονομάζεται  Ετερόρρυθμος  Εταιρεία  υπό  την επωνυμία  «Σταμάτιος  Ι.  Γεωργιάδης  και  Σία»  και  έδρα  την  Μυτιλήνη.  Ετερόρρυθμα ήταν  άλλα  14  μέλη  μεταξύ  των  οποίων  και  ο  μετέπειτα  ιδιοκτήτης  Ιωάννης Καλαμάρης. 

Με την προσάρτηση της Λέσβου στο ελληνικό κράτος το 1912, επήλθε ύφεση της εμπορικής δραστηριότητας με τα λιμάνια της Μικράς Ασίας. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η επιχείρηση κηρύχθηκε σε κατάσταση πτώχευσης το 1914 και το 1915 διενεργήθηκε  πλειστηριασμός  όπου  ο  Ιωάννης  Καλαμάρης  έλαβε  υπό  την κυριότητά  του  την  κινητή  και  ακίνητη  περιουσία  της  Εταιρείας.  Το  συγκρότημα παρέμεινε κλειστό μία δεκαετία, μέχρι το 1923.

Το 1924 ο Ιωάννης Καλαμάρης συστήνει Ανώνυμη Εταιρεία με έδρα τον Πειραιά και  παράρτημα  στη  Μυτιλήνη  και  έκτοτε  πολλαπλασίασε  τις  βιομηχανικές δραστηριότητες  και  την  παραγωγική  ισχύ  του  συγκροτήματος.  Η  οικογένειά  του λειτούργησε το εργοστάσιο μέχρι τις αρχές την δεκαετία του 1990, ενώ μπορούμε να πούμε  ότι  το  λειτουργεί  μέχρι  και  σήμερα  ενοικιάζοντας  κάποιους  χώρους  και  τον Κυλινδρόμυλο σε μία βιοτεχνία Ζωοτροφών. 

Τις  χρονιές  1941‐42,  με  το  ξέσπασμα  του  πολέμου,  η  παραγωγή  πέφτει κατακόρυφα  και  σχεδόν  μηδενίζεται.  Ακολούθως  η  επιχείρηση  ανακάμπτει  αμέσως μετά  την  λήξη  του  πολέμου,  στα  χρόνια  1946  με  1952,  δηλαδή  στα  χρόνια  του εμφυλίου  και  πιθανών  λόγω  των  χρηματοδοτήσεων  από  το  σχέδιο  Μάρσαλ.  Αυτό επιβεβαιώνεται  και  από  τις  αντίστοιχες  ιστορικές  μαρτυρίες  που  αναφέρουν  ότι  η μεγαλύτερη ακμή της επιχείρησης ήταν περί τα 1947 – 1948 όπου απασχολούσε και το μεγαλύτερο ανθρώπινο δυναμικό, γύρω στα 780 άτομα, σε δύο βάρδιες.

Στα τέλη του 1980 και το 1990, με την ύφεση που επήλθε στο βιομηχανικό τομέα και σε συνδυασμό με την ύφεση της αγροτικής παραγωγής και την έλλειψη πρώτων υλών όπως σιτάρι και βαμβάκι, οι βιομηχανίες της περιφέρειας κλείνουν κάτω από το βάρος των τραπεζικών δανείων. 

Γύρω  στο  1991  η  λειτουργία  του  εργοστασίου  περιοριζόταν  σε  βαφείο, νηματουργείο και κυλινδρόμυλο. Το 1996 σε νηματουργείο και σήμερα σε αποθήκες ζωοτροφών και εν μέρει σε κυλινδρόμυλο για την σύνθλιψη αραβοσίτου.

Τα μηχανήματα του Κυλινδρόμυλου είχαν προέλευση κυρίως από την Αγγλία και την Ελβετία σε ό,τι αφορά τις κυλινδρομηχανές και την Γερμανία για τα συνοδευτικά μηχανήματα  καθαρισμού  του  καρπού.  Τα  μηχανήματα  του  κλωστοϋφαντουργείου είχαν προέλευση την Αγγλία και την Γερμανία. Αντίθετα η τεχνογνωσία κατασκευής και  συναρμολόγησης  του  Κυλινδρόμυλου,  κατά  την  βασική  του  επισκευή  το  1928, φαίνεται να είναι γαλλική, σύμφωνα με τα σχέδια που βρέθηκαν.  

Το εργοστάσιο Καλαμάρη, παρήγαγε τα γνωστά ζυμαρικά μάρκας «Ντεβέτα» και «Ζενίθ». Ακόμη, έμεινε γνωστό στην τοπική κοινωνία της Μυτιλήνης για τα υφάσματά του,  κυρίως  σεντόνια,  ποιότητας  κάμποτ.  Όπως  αναφέρεται  και  στην  Έκθεση  του πρώτου  Γενικού  Ισολογισμού  (1925)  του  εργοστασίου  ως  νεοσύστατης  Ανώνυμης Εταιρείας,  τα  προϊόντα,  ιδίως  των  νημάτων,  δεν  υστερούσαν  σε  ποιότητα  εκείνων των κυριότερων ευρωπαϊκών κέντρων της εποχής.»

Πηγή: Αντωνιάδης Η. «Το εργοστάσιο Καλαμάρη και η Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης» σελ. 91, 2010 Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς TICCIH‐Ελληνικό Τμήμα (5η Πανελλήνια Επιστημονική Συνάντηση, Βόλος, 22‐25 Νοεμβρίου 2007) «Το τέλος των γιγάντων. Βιομηχανική κληρονομιά και μετασχηματισμοί των πόλεων»


Βιβλιογραφία-Πηγές:

Αντωνιάδης Η. «Το εργοστάσιο Καλαμάρη και η Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης», 2010 Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς TICCIH‐Ελληνικό Τμήμα (5η Πανελλήνια Επιστημονική Συνάντηση, Βόλος, 22‐25 Νοεμβρίου 2007) «Το τέλος των γιγάντων. Βιομηχανική κληρονομιά και μετασχηματισμοί των πόλεων».

http://photodentro.edu.gr/

http://library.tee.gr/digital/erga/1932/erga_1932_161_482.pdf

https://www.omnia.ie/

http://pandektis.ekt.gr/

ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΗ Μυτιλήνη (φωτο)

Mediterranean Ceramics

Βιομηχανική Αρχαιολογία-Industrial Archaeology

 

Όνομα καταγραφέα*: Κώστας Ζερμπίνος

Ημερομηνία καταγραφής**: 5/7/2020

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.

**ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.

***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς






































































φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

φωτ.αρχείο: Κώστας Ζερμπίνος_5/7/2020

Βιομηχανικό Συγκρότημα Καψιμάλη (Ελαιοτριβείο, Σαπωνοποιείο, Βυρσοδεψείο & Αποθήκες)

 

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: Βιομηχανικό Συγκρότημα Καψιμάλη (Ελαιοτριβείο, Σαπωνοποιείο, Βυρσοδεψείο & Αποθήκες)

Είδος:     Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Βιομηχανία τροφίμων  & Χημική Βιομηχανία

Εξοπλισμός:   Σώζονται ελάχιστα

Κατάσταση:   Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση:  -

Περιοχή: Παναγιούδα

Πληροφορίες:

«Το βιομηχανικό συγκρότημα που καταλαμβάνει τη θαλάσσια προέκταση του χωριού Παναγιούδα αποτελείται από ελαιοτριβείο, αποθήκες, σαπωνοποιείο και βυρσοδεψείο. Ιδρύθηκε από τον Γ. Καψιμάλη το 1896 και ο ατμοκίνητος μηχανολογικός εξοπλισμός του παραγγέλθηκε στον Αχιλλέα Κούπα στον Πειραιά. Μετά το τέλος της λειτουργείας του αγοράστηκε από τα αδέρφια Ψαρρός και εκδόθηκε άδεια αλλαγής χρήσης σε ξενοδοχειακή μονάδα, κάτι όμως που δεν υλοποιήθηκε ποτέ λόγω του μεγάλου κόστους αποκατάστασης του κτιρίου. Μόνο τα δύο μπροστινά κτίρια  που ήταν λαδαποθήκες αποκαταστάθηκαν και σήμερα λειτουργούν ως εστιατόριο.»

Πηγή: Παναγοπούλου Μ., «Η Βιομηχανική Λέσβος του 19ου και 20ου αιώνα», ΕΜΠ Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, 2012

Την ίδια περίοδο (στα τέλη του 19ου αιώνα) οι Καψιμάλης-Παραδέλης και Σία δημιούργησαν εργοστάσιο εξαγωγής βαμβακελαίου στην Αλεξάνδρεια.

 

Βιβλιογραφία-Πηγές:

Παναγοπούλου Μ., «Η Βιομηχανική Λέσβος του 19ου και 20ου αιώνα», ΕΜΠ Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, 2012

http://pandektis.ekt.gr/

http://www.lesvosoldies.gr/

http://photodentro.edu.gr/

https://www.omnia.ie/

https://www.facebook.com

Βιομηχανική Αρχαιολογία-Industrial Archaeology

 

Όνομα καταγραφέα*: Κώστας Ζερμπίνος

Ημερομηνία καταγραφής**: 28/8/2020

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.

**ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.

***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς






























φωτ.αρχειο: Κώστας Ζερμπίνος_28-8-2020

φωτ.αρχειο: Κώστας Ζερμπίνος_28-8-2020

φωτ.αρχειο: Κώστας Ζερμπίνος_28-8-2020

φωτ.αρχειο: Κώστας Ζερμπίνος_28-8-2020

φωτ.αρχειο: Κώστας Ζερμπίνος_28-8-2020

φωτ.αρχειο: Κώστας Ζερμπίνος_28-8-2020


Νότια και δυτική όψη αποθηκών (2006)
Πηγή: 
Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Νότια όψη κτιρίου Δ΄
Πηγή: 
Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Το συγκρότημα Καψιμάλη. Διακρίνονται οι αποθήκες λαδιού, που έχουν μετατραπεί σε εστιατόριο και το σαπωνοποιείο
Δικαιώματα: Ευρυδίκη Σιφναίου / Πηγή: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)