Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019

ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΙΑ «ΑΙΜΟΣ», "Εμ. Πατρικαλάκη και Χρ. Τζεδάκη" - ΑΘΗΝΑ

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΙΑ «ΑΙΜΟΣ», "Εμ. Πατρικαλάκη και Χρ. Τζεδάκη" - ΑΘΗΝΑ

Είδος: Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Χημική βιομηχανία

Εξοπλισμός: Δεν σώζεται

Κατάσταση: Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση: -

Περιοχή: ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ

Πληροφορίες:

Το εξαιρετικό μνημείο της Πετρούπολης ανήκει στη βιομηχανική περίοδο και ιδρύθηκε το 1953, (ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, «Η ΠΟΛΗΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ», εκδ.ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΑΘΗΝΑ 2005). Είναι τύπου Hoffmann. Την ονομασία του οφείλει στο γερμανό αρχιτέκτονα και μηχανικό FriedrichHoffmann (Φρίντριχ Χόφμαν), ο οποίος ανακάλυψε το δακτυλιοειδή φούρνο μακράς διαρκείας το 1858. Τότε κατασκευάστηκαν σύγχρονα ασβεστοποιία μεταξύ αυτών και η ασβεστοποιία «ΑΙΜΟΣ» στην Πετρούπολη με μια καμινάδα ύψους 72 μέτρων. Το ασβεστοποιίο ήταν συνεχούς καύσεως και είχε παραγωγή 50 τόνους ασβέστη την ημέρα. Ο χώρος του λατομείου στις μέρες μας έχει μετατραπεί σε Θέατρο (Πέτρας) ενώ οι εγκαταστάσεις της επιχείρησης των Τζεδάκι – Πετρικαλάκι (ΑΙΜΟΣ) έχουν μετατραπεί σε καφετέρια. Η καμινάδα εξακολουθεί να υπάρχει και να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Πετρούπολης…

Το ασβεστοποιίο ήταν συνεχούς καύσεως και είχε παραγωγή 50 τόνους ασβέστη την ημέρα.

Σχετικά με την ανάδειξη της περιοχής στο Καμίνι, ο Δήμος Πετρούπολης με την υπ΄ αρ. 34/2009 απόφαση του Δ.Σ. ενέκρινε τη μελέτη του ΑΣΔΑ με τίτλο «Εφαρμογή αποκατάστασης-αξιοποίησης παλαιού καμινιού Πετρούπολης και ανάπλαση περιβάλλοντος χώρου».
Το έργο έχει ενταχθεί στο Περιφερειακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας Αττικής του 2015 και στο επόμενο χρονικό διάστημα πρόκειται να υπογραφεί η προγραμματική σύμβαση που αφορά τη διαμόρφωση και συντήρηση του περιβάλλοντος χώρου.

Το Καμίνι αποτελεί σήμερα μοναδικό μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς και επομένως η αποκατάσταση-αξιοποίησή του αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο έργο για την πόλη, το οποίο μάλιστα εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια.

Πηγή : Η ανάδειξη της ασβεστοκάμινου στην Πετρούπολη

Ασβεστοκάμινος Ασβεστοποιίας Αίμος, Πετρούπολη

ΥΠΠΟ - Ιστορικό διατηρητέο μνημείο / ΦΕΚ 768/Β/25-10-1988

"Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/1950, "περί προστασίας ειδικής κατηγορίας οικοδομημάτων και έργων τέχνης μεταγενεστέρων του 1830" το παλιό ασβεστοκάμινο στην περιοχή Θεάτρου Πέτρας στην Πετρούπολη διότι η λειτουργία του είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και την ανάπτυξη της περιοχής".

Πηγή : Dimitris Kamaras

Παράλληλα λειτουργεί και το καμίνι της Δράμας - βλ. εδώ

Βιβλιογραφία-Πηγές:

Η ανάδειξη της ασβεστοκάμινου στην Πετρούπολη

Dimitris Kamaras

ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, «Η ΠΟΛΗΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ», εκδ.ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΑΘΗΝΑ 2005

Η πόλη του Πέτρου και η ιστορία της
Τα βράχια, το άγονο τοπίο κι ένας εκδότης που έβλεπε… μακριά

Της Γιούλης Ηλιοπούλου

Το "παράνομο" Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη!

Όνομα καταγραφέα*: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ημερομηνία καταγραφής**: 08-07-2019

7* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.

**ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.

***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς

Πηγή φωτογραφίας : Dimitris Kamaras

ο χώρος του Λατομείου πάνω από το Καμίνι, Πηγή : Η πόλη του Πέτρου και η ιστορία της

Τα βράχια, το άγονο τοπίο κι ένας εκδότης που έβλεπε… μακριά

Της Γιούλης Ηλιοπούλου, απο το βιβλίο : ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, «Η ΠΟΛΗΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ», εκδ.ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΑΘΗΝΑ 2005

ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΒΑΒΔΟΥ : «Ι.ΣΟΛΩΜΟΣ & Ι. ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΙ» / «Ι. Γ. ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΣ» / "MAGNOMIN ETME A.E."

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΒΑΒΔΟΥ : «Ι.ΣΟΛΩΜΟΣ & Ι. ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΙ» / «Ι. Γ. ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΣ» / "MAGNOMIN ETME A.E."

Είδος: Εξορυκτική Δραστηριότητα

Αρχική Χρήση: Ορυχείο/Μεταλλείο

Εξοπλισμός: Δεν σώζεται

Κατάσταση: Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση: -

Περιοχή: ΒΑΒΔΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Πληροφορίες:

Τα μεταλλεία Βάβδου βρίσκονται 5 χλμ. νότια του χωριού και καταλαμβάνουν μια έκταση 27.000 στρεμμάτων. Επικοινωνούν με χωματόδρομους με τον Βάβδο (από Λουκοβίτη και Αγ. Τριάδα), με την Γαλάτιστα (από Μπανίκοβη, 14 χλμ.), με τα Σήμαντρα και την Ν. Τένεδο.
Στην αρχή ο ρόλος των μεταλλείων στην οικονομική ζωή του χωριού ήταν πρωτεύοντας αφού απασχολούσαν σημαντικό μέρος των κατοίκων, όμως σταδιακά ο ρόλος αυτός μειώθηκε γιατί οι κάτοικοι στράφηκαν και σ' άλλες ασχολίες και αρκετοί μετανάστευσαν κυρίως στα γύρω χωριά στο κάμπο της Καλαμαριάς και στη Θεσσαλονίκη. Το 1993 απασχολούνταν 125 άτομα από τα οποία 40 είναι Βαβδινοί και οι υπόλοιποι από τα γύρω χωριά. Σήμερα τα μεταλλεία είναι ανενεργα. Το μετάλλευμα που εξορύγνητο ήταν λευκόλιθος και απ' αυτόν παράγεται δίπυρος και καυστική μαγνησία.

Πηγή : ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΑΔΟΥ – ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ

Ο Ιωάννης Λαμπρινίδης γεννήθηκε στον Βουτζά της Μικράς Ασίας το 1888. Ήταν γιος του εμπόρου Γεωργίου Λαμπρινίδη, ανιψιού του Επαμεινώνδα Λαμπρινίδη, που εγκαταστάθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στο Γαλάζιο της Ρουμανίας και απέκτησε εκεί μεγάλη περιουσία. Ο Γεώργιος ήταν στη Σμύρνη συνέταιρος με τον έμπορο Διονύσιο Μαρκόπουλο και τον Μιμίκο Χατζή-Αντωνίου. Συνεργάστηκαν για 20 χρόνια (1882-1903) στην εκμετάλλευση ατμόμυλων και στο εμπόριο δημητριακών. Ο Ιωάννης πήγε στο σχολείο του άγγλου Holton στον Βουτζά (ή Μπουτζά) όπου τελείωσε το γυμνάσιο. Σπούδασε για πέντε χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης στο Βέλγιο, στην Ecole Spéciale des Arts et Manufactures des Mines, από όπου πήρε το δίπλωμα του μηχανικού μεταλλειολόγου το 1913. Αμέσως μετά τον γάμο του ήρθε στην Ελλάδα και εργάστηκε τα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα μεταλλεία λευκόλιθου της Γερακινής στη Χαλκιδική, που ανήκαν τότε στην εταιρεία «Αλλατίνη». Το 1918 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Αθήνα όπου και έζησε μέχρι τον θάνατό του. Μετά την παραμονή και εργασία του (1914-1918) στο μεταλλείο Γερακινής της εταιρείας Αλλατίνη, συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Σολωμό, και το 1921 συνέστησαν την εταιρεία «Ι.Σολωμός & Ι. Λαμπρυινίδης, μηχανικοί μεταλλειολόγοι» (J. Solomos & J. Lambrinidis A.I. Lg). Δούλεψαν μαζί το διάστημα (1921-1924) προσπαθώντας να αξιοποιήσουν τα λιγνιτωρυχεία Κύμης και Αλιβερίου (ο Σολωμός είχε εργαστεί στην Κύμη το 1919-1920 και ο Λαμπρινίδης στο Αλιβέρι το 1919-1922) και στη συνέχεια το μεταλλείο λευκόλιθου της Βάβδου. Εμπορεύτηκαν διάφορα μεταλλεύματα, ειδικότερα όμως χρώμιο, μαγνησίτη και καυστική μαγνησία. Ο Λαμπρινίδης συνέχισε την εκμετάλλευση και το εμπόριο του ωμού λευκόλιθου και της καυστικής μαγνησίας μόνος, με τη σύσταση το 1928 ατομικής επιχείρησης με την επωνυμία «Ι. Γ. Λαμπρινίδης, μηχανικός μεταλλειολόγος» (J. G. Lambrinidi. Ingénieur des mines A.I.Lg), μισθώνοντας, εκμισθώνοντας, εξορύσσοντας, καμινεύοντας, μεσολαβώντας μεταξύ αγοραστών και προμηθευτών, συνεργαζόμενος και εμπορευόμενος το ίδιο πάντα προϊόν, τον μαγνησίτη (λευκόλιθο), που προερχόταν από τα μεταλλεία στη Μονή Γαλατάκη, στον Δαφνώντα, στο Τρούπι, στον Δαφνοπόταμο, στον Ταμβακά και στα Βαθειά Κανάλια, στα Λειβαδάκια, στη Φοράδα, στο Αφράτι στην Εύβοια και τα μεταλλεία Βάβδου, Καρκάρας, Γερακινής στη Χαλκιδική.

Παράλληλα με την εκμετάλλευση των μεταλλείων λευκολίθου, ο Λαμπρινίδης ίδρυσε το 1957 το εργοστάσιο ΒΙΕΦΑΛ (Βιομηχανικαί Εφαρμογαί Λευκολίθου) που στεγάστηκε στον Πειραιά (Πολυδεύκους 30). Το εργοστάσιο της ΒΙΕΦΑΛ κατασκεύαζε και δομικές/μονωτικές πλάκες, κατοχυρωμένες με το εμπορικό σήμα Magnelith, τις οποίες προωθούσε και εμπορευόταν ένα δίκτυο αντιπροσώπων ανά την Ελλάδα.

Πηγή: Αρχείο Ιωάννη Λαμπρινίδη, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ), Δωρεά του Δημητρίου Γ. Πόρτολου, εγγονού του Λαμπρινίδη, τον Απρίλιο του 2014.

Το 1957 το μεταλλείο λευκολίθου της Βάβδου Χαλκιδικής περιήλθε στην εταιρία «Magnomin» η οποία εγκατέστησε εκεί περιστροφικό κλίβανο, για την παραγωγή δίπυρης μαγνησίας σε βιομηχανική κλίμακα.

Πηγή : Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

Μετά 40 χρόνια λειτουργίας, τα μεταλλεία Βάβδου Χαλκιδικής διέκοψαν τη λειτουργία τους, καθώς έληξε η σύμβαση της γερμανο - αυστριακής εταιρίας MAGNOMIN με το Ελληνικό Δημόσιο, με αποτέλεσμα να είναι άνεργοι αυτή τη στιγμή 100 εργαζόμενοι. Το κλείσιμο των μεταλλείων σημαίνει τον οικονομικό μαρασμό πολλών κοινοτήτων της γύρω περιοχής και ειδικότερα του Βάβδου.

Στα μεταλλεία από τα προπολεμικά ακόμη χρόνια γινόταν εξόρυξη λευκολίθου και υπάρχουν τεράστια αποθέματα, αφού από τα 15 χιλ. στρέμματα που είναι ιδιοκτησία της MAGNOMIN μόνο στα 5 χιλ. έχουν γίνει εξορύξεις, χωρίς, ωστόσο, να προβεί η ξένη εταιρία σε αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Μάλιστα, μελέτες έχουν δείξει ότι η περιοχή είναι ιδιαίτερα πλούσια σε δύο πολύτιμα ορυκτά, το δουνίτη και σερπεντίνη, που παράγονται αυτόματα κατά την εξόρυξη του λευκολίθου.

Πηγή : ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ – 10/12/1997, Εκλεισαν τα μεταλλεία Βάβδου

Βιβλιογραφία-Πηγές:

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΑΔΟΥ – ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ

Αρχείο Ιωάννη Λαμπρινίδη, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ), Δωρεά του Δημητρίου Γ. Πόρτολου, εγγονού του Λαμπρινίδη, τον Απρίλιο του 2014.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ – 10/12/1997, Εκλεισαν τα μεταλλεία Βάβδου

Γερακινή και Βάβδος, λευκόλιθος και ολιβίνης: και στο φόντο παντού η Χαλκιδική

Εργαστήριο σχεδιασμού LAND2019

Ένα πέρασμα απο τα μεταλλεία Βάβδου.

Όνομα καταγραφέα*: ΗΡΑΚΛΗΣ ΦΑΣΟΥΡΑΚΗΣ

Ημερομηνία καταγραφής**: 17-09-2019

7* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.

**ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.

***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς

φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

διανεμητής ρεύματος,
φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

κύριες εγκατστάσεις, φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

στο βάθος το κτήριο διοίκησης,
φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

κτήριο διοίκησης,
φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

κύριες εγκατστάσεις από το κτήριο διοίκησης,
φωτο Ηρ.Φασουράκης 17-07-2019

Πηγή: Αρχείο Ιωάννη Λαμπρινίδη, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ)

Εργαστήριο σχεδιασμού LAND2019

κύριες εγκατστάσεις

άλλες εγκατστάσεις

άλλες εγκατστάσεις

κτήριο διοίκησης

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019

Μεταξουργείο Λουκά Ράλλη

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: Μεταξουργείο Λουκά Ράλλη

Είδος: Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Κλωστοϋφαντουργία/Μεταξουργία

Εξοπλισμός: Δεν σώζεται

Κατάσταση: Δεν διασώζεται

Επανάχρηση: -

Περιοχή: Θηβών 24, Πειραιάς

Πληροφορίες:

Μακριά από το κέντρο της πόλης, στην εξοχική τότε τοποθεσία Περιβόλια (σημερινή Λεύκα, Θηβών 24), ο Λουκάς Ράλλης, ένας από τους πρώτους οικιστές του Πειραιά, και μετέπειτα δήμαρχος της ίδιας πόλης, έστησε το 1844 εργοστάσιο επεξεργασίας μετάξης. Με την αγορά και λειτουργία μιας γαλλικής ατμομηχανής έξι ίππων το 1846, υπήρξε το πρώτο ατμοκίνητο εργοστάσιο της Ελλάδας.

Στεγάστηκε σε διώροφο κεραμοσκεπές κτήριο περίπου 2,000 τετραγωνικών μέτρων και απασχολούσε γύρω στα εκατό άτομα, συνήθως νεαρά κορίτσια που ήταν περισσότερο επιτήδεια στην κατεργασία της μετάξης. Χρησιμοποιούσε πρώτη ύλη από τη Βοιωτία και έκανε εξαγωγές κυρίως στη Γαλλία, Αυστρία και Αγγλία. Η μεταξουργία Ράλλη βραβεύτηκε για την ποιότητα των προϊόντων της, το 1855 στην Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι και το 1870 στην έκθεση των Ολυμπίων στην Αθήνα. Λειτούργησε τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1880.

Βιβλιογραφία-Πηγές:

«Μεταξουργείον Λ. Ράλλη», Νέα Πανδώρα, Σύγγραμμα Περιοδικόν, Τόμος Γ΄, Ιανουάριος 1853,

«Το μεταξουργείο του Λουκά Ράλλη»,

Πειραιάς 1835-1870, Βάσιας Τσοκόπουλος, Αθήνα 1984

Εμπορικός, Γεωγραφικός και Ιστορικός Οδηγός των πλείστων κυριοτέρων πόλεων της Ελλάδος του έτους 1875, Μιλτιάδου Μπούκα, Αθήνα 1875, σελ 301

Όνομα καταγραφέα*: Μαρία Δανιήλ

Ημερομηνία καταγραφής**: 16-7-2019

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.

**ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.

***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς