|
Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α. Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς. |
|
Όνομα: Αλευρόμυλος S.A.M.I.C.A (Societa Anonyma Molitoria Industriale Commerci Affini) – Μύλοι Δωδεκανήσου “Ο Ταξιάρχης”. |
|
Είδος: Βιομηχανία |
|
Αρχική Χρήση: Βιομηχανία τροφίμων (κυλινδρόμυλος) |
|
Εξοπλισμός: Σωζεται |
|
Κατάσταση: Εγκαταλελειμμένος |
|
Επανάχρηση: - |
|
Περιοχή: Κόβα, οδός Αυστραλίας Ρόδος |
|
Πληροφορίες: Η αλευροβιομηχανία SAMICA κατασκευάστηκε τον Ιούλιο του 1938 από τον Ιταλό επιχειρηματία Enrico Allioti, με σχέδια του Florestano Di Fausto. Η σύσταση του βιομηχανικού συγκροτήματος είχε ήδη εγκριθεί με το διάταγμα 137 στις 22 Ιουνίου 1937 και το αρχικό κεφάλαιο ανερχόταν στο ποσό των πενήντα χιλιάδων λιρεττών. Διέθετε έναν από τους πλέον σύγχρονους κυλινδρόμυλους με δώδεκα κυλίνδρους- μοναδικό κυλινδρόμυλο στα Ιταλοκρατούμενα τότε Δωδεκάνησα-και με δυνατότητα παραγωγής 65 τόνους το εικοσιτετράωρο. Το 1947, μετά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, ο μύλος πέρασε στο Κράτος. Το 1948, οι Σαμιώτες αδελφοί Ροίκος, Μήτσος και Σπύρος Σολούνιας, που είχαν έναν μικρό αλευρόμυλο στη Σάμο, εξαγόρασαν με τη βοήθεια του Θεμιστοκλή Σοφούλη, την αλευροβιομηχανία που λειτούργησε από τότε με την επωνυμία “Μύλοι Δωδεκανήσου Ο Ταξιάρχης Α.Ε”. Μετά το θάνατο του Μήτσου Σολούνια ανέλαβε ο ανηψιός τους Νώντας Σολούνιας, ο οποίος λόγω της ενασχόλησης του με την ακτοπλοΐα και τον τουρισμό, τον ενοικίασε σ άλλους. Ο μύλος έκλεισε το 1988. Το 2006 μετά από πλειστηριασμό, περιήλθε σε εταιρεία, με σκοπό την μετατροπή του σε ξενοδοχείο. Τα βοηθητικά κτίρια κατεδαφίστηκαν στις 10 Ιουλίου 2006. Στις 25 Μαρτίου 2008 πυρκαγιά ξέσπασε στο εσωτερικό του, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του μηχανολογικού του εξοπλισμού και προκάλεσε προβλήματα στη στατική του επάρκεια. Το 2011 έγινε προσπάθεια κατεδάφισης μέρους του κτιρίου, χαρακτηρίστηκε διατηρητέο το 2012. Βρίσκεται σε οικόπεδο 10.503 τμ και η συνολική κτισμένη έκταση καταλάμβανε 7.542 τμ. μαζί με τα βοηθητικά κτίρια. Το κτιριακό συγκρότημα αποτελούσε χαρακτηριστικό δείγμα της Ρασιοναλιστικής αρχιτεκτονικής της Ιταλικής περιόδου, που χαρακτηρίζεται από λιτές και καθαρές φόρμες. Το συγκρότημα αποτελούνταν από ένα κεντρικό πενταώροφο κτίριο, εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων, συντιθέμενο από δυο παραλληλεπίπεδους όγκους, με μια χαρακτηριστική δεξαμενή νερού στο δώμα που σώζεται και από βοηθητικά κτίρια μικρότερου ύψους. Τα μεσοπατώματα των τεσσάρων ορόφων είναι ξύλινα, ώστε να αντέχει τους κραδασμούς κατά τη λειτουργία των μηχανημάτων. Αποτελούσε μέχρι την πυρκαγιά και τη προσπάθεια κατεδάφισης, ένα από τα πλέον καλύτερα σωζόμενα κτίρια και σύνολο αρχικού μηχανολογικού εξοπλισμού του Ελλαδικού χώρου.
|
|
Βιβλιογραφία-Πηγές: Ιταλικά βιομηχανικά συγκροτήματα στο νησί της Ρόδου Τα αποτυπώματα της ανθρώπινης δραστηριότητας στον αστικό καμβά Εφημερίδα "Ροδιακή", "Δακρύζω που τον βλέπω τον αλευρόμυλο" |
|
Όνομα καταγραφέα*: Βαγγέλης Χαρίτος |
|
Ημερομηνία καταγραφής**: 9-12-2020 |
|
* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ. **ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ. ***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό. Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής |
 |
| Πηγή: Ροδοσυλλέκτης |
 |
| Πηγή ecoplasino. blogspot |
 |
| Μετά τη προσπάθεια κατεδάφισης (πηγή: "Δημοκρατική" Ρόδου) |
 |
| Πηγή: "Ροδιακή" |
 |
| Πηγή: "Ροδιακή" |
 |
| Πηγή: "Ροδιακή" |
