Ελληνική Εριουργία

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Ελληνική Εριουργία

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α.

Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα: Ελληνική Εριουργία

Είδος: Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Κλωστοϋφαντουργία/Μεταξουργία

Εξοπλισμός: Δεν σώζεται

Κατάσταση: Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση: -

Περιοχή: Α. Πατήσια, Αθήνα

Πληροφορίες:

Το βιομηχανικό συγκρότημα της Ελληνικής Εριουργίας οικοδομείται το 1914, σε οικόπεδο που αποκτούν οι αδελφοί Κυρκίνη στην περιοχή Αλυσίδα, στο τέλος της περιοχής Πατησίων. Οι ίδιοι είχαν δραστηριοποιηθεί στην περιοχή επιχειρηματικά από το 1910. Το 1919, ο Νικόλαος Κυρκίνης αγοράζει έκταση στους Ποδαράδες της Ν. Ιωνίας για την εγκατάσταση του πλυντηρίου και του βαφείου της Εριουργίας και δυο χρόνια αργότερα παράλληλα με την κατασκευή του νέου υφαντηρίου στο οικόπεδο της Εριουργίας, ιδρύει την «Ελληνική Μεταξουργία ». Το 1925 ακολουθεί η κατασκευή του εργοστασίου της Ταπητουργίας και ένα χρόνο αργότερα η «Βαμβακουργία». Το 1926 οι ανεξάρτητες επιχειρήσεις, «Ελληνική Μεταξουργία Α.Ε.», «Ηλεκτροβιομηχανική Α.Ε.» συγχωνεύονται με την επωνυμία «Ελληνική Εριουργία Α.Ε.» δημιουργώντας μία ενιαία επιχείρηση.

Λόγω οικονομικών προβλημάτων, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος γίνεται το 1927 ο κύριος μέτοχος της εταιρίας, ενώ το 1935 η εταιρία περνά στην ιδιοκτησία του Αθανάσιου Μποδοσάκη εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο άνθησης του εργοστάσιου, που ανακόπτεται από την τεράστια πυρκαγιά του 1950 στο κλωστήριο της Εριουργίας, που αποτεφρώνει νεώτερη μεταλλική κατασκευή του συγκροτήματος. Το 1956 το εργοστάσιο της Μεταξουργίας σταματά οριστικά τη λειτουργία του, και αποφασίζεται το 1958 η εκποίηση όλης της περιουσίας του, πλην του εργοστασίου των Πατησίων και του Φινιστηρίου στη Ν. Ιωνία. Η Εριουργία αναστέλλει τη λειτουργία της για δύο χρόνια (1959-1961), ενώ το 1960 η Βαμβακουργία πωλείται στην «ΑΕ Κλωστήρια Αττικής». Το εργοστάσιο της Εριουργίας επαναλειτουργεί μέχρι το 1979, όπου με διακοπή δύο χρόνων συνεχίζει να υφίσταται από το 1981 μέχρι το 1986, όταν διακόπτεται οριστικά η λειτουργία της.

Το 1999 το κτήριο του υφαντηρίου, η υψικάμινος καθώς και η πρόσοψη του πρώτου εργοστασίου της Εριουργίας κηρύσσονται ως διατηρητέα μνημεία και αγοράζεται η μισή έκταση του οικοπέδου από τον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων για την κατασκευή σχολείου, η οποία ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Η υπόλοιπη έκταση που ανήκει στην ΠΥΡΚΑΛ, ενοικιάζεται ως βιομηχανικός χώρος.

Βιβλιογραφία-Πηγές:

•Ν. Στάμου, Το εργοστάσιο της Ελληνικής Εριουργίας στα Πατήσια, www.monumenta.org/article.php?IssueID=5&lang=gr&CategoryID=6&ArticleID=954

•Kωνσταντίνα Δεμίρη, «Τα ελληνικά κλωστοϋφαντουργεία», ΕΤΒΑ, 1991
• Ελένη Μαϊστρου, Όλγα Βογιατζόγλου, Έφη Καραθανάση, Μαρία Καρατζίδου, «Η βιομηχανική κληρονομιά της Νέας Ιωνίας», ΕΤΒΑ, 2002
• Επιστημονικό Συμπόσιο, «Ο ξεριζωμός και η άλλη πατρίδα - Οι προσφυγουπόλεις στην Ελλάδα», Σχολή Μωραϊτη, 1999

Όνομα καταγραφέα*: Μαρία Δανιήλ

Ημερομηνία καταγραφής**: 27-3-2018

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ.

**ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ.

***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς

Το διατηρητέο τμήμα του συγκροτήματος, με τις παρεμβάσεις του ΟΣΚ.
Πηγή: https://www.monumenta.org/article.php?IssueID=5&lang=gr&CategoryID=6&ArticleID=954