Μύλοι Αλλατίνη

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α. Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα:  Μύλοι Αλλατίνη

Είδος:     Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Αλευρόμυλος

Εξοπλισμός:   Σώζονται ελάχιστα

Κατάσταση:   Εγκαταλελειμμένο

Επανάχρηση:

Περιοχή:  40°35'47.5"N 22°57'07.2"E Λασκαράτου, Γ. Παπανδρέου, Ν. Τίπα, Μ. Κάλλας  Θεσσαλονίκη

Πληροφορίες: Το 1854, χτίζεται στο σημείο ο πρώτος αλευρόμυλος.  Το 1883 αγοράζεται από τους Αλλατίνι.  Το 1898, ο κεντρικός μύλος καίγεται  και χτίζεται (σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Vitaliano Posseli)  το κεντρικό κτίριο 5 ορόφων που βλέπουμε μέχρι και σήμερα. Την δεκαετία του ’80 το συγκρότημα εγκαταλείπεται ολικώς.

Βιβλιογραφία-Πηγές: THESSARCHITECTURE, ΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΗ, Posted on May 19, 2016 by Χρύσα Φραγκούδη

Όνομα καταγραφέα*: Νεδελκος Θωμάς

Ημερομηνία καταγραφής**: 2/10/2004 και 02/01/2018

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ. **ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ. ***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό. Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς

φωτό Θ.Νεδέλκος, 02-01-2018

φωτό Θ.Νεδέλκος, 02-01-2018

φωτό Θ.Νεδέλκος, 02-10-2004

φωτό Θ.Νεδέλκος, 02-10-2004

φωτό Θ.Νεδέλκος, 02-10-2004

φωτό Θ.Νεδέλκος, 02-10-2004

==================================================================

Βιομηχανικό Δελτίο Απογραφής - Ομάδα ΒΙ.Δ.Α. Καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς.

Όνομα:  ΑΛΕΥΡΟΜΥΛΟΣ ALLATINI

Είδος:     Βιομηχανία

Αρχική Χρήση: Αλευρόμυλος

Εξοπλισμός:   Δεν σώζεται

Κατάσταση:   Ερείπιο

Επανάχρηση:  Πολιτιστική χρήση

Περιοχή: Ανατολική Θεσσαλονίκη

Πληροφορίες: Ο μύλος δημιουργήθηκε το 1857 και τέθηκε σε λειτουργία από κοινού από τον οίκο Allatini και τους  Grands Moulins de Corbeil της Γαλλίας. Τα σχέδια είναι του διάσημου αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι, αυτού που σχεδίασε τα περισσότερα από τα διατηρητέα σήμερα κτίρια της πόλης. Το 1897 μετατράπηκε σε ανώνυμη μετοχική εταιρία, με προβλεπόμενη διάρκεια 50 έτη. Το μετοχικό κεφάλαιο ήταν  3 εκ. Γαλλικά φράγκα.   1,5 εκ., το ποσό της αξίας του ατμόμυλου με τις εγκαταστάσεις, καταβλήθηκε από τους αδελφούς Allatini. Με αφορμής την αναφοράς  στη Γαλλική εταιρία Grands Moulins de Corbeil (Μεγάλοι Μύλοι του Κορμπέϊγ,16 χλμ ΝΑ του Παρισιού), συνεταίρο των Αλλατίνη, παραθέτω σχετικές πληροφορίες, ευγενή  προσφορά της φίλης Aphrodite Georgiadis. «Αρχικά ήταν ιδιοκτησία του Βασιλιά (κτίριο ενός ορόφου κατασκευής του 1665). Το 1830 νοικιάστηκε στους αδελφούς Darblay με τον όρο, να τους επιτραπεί να κάνουν αλλαγές. Ήταν και οι 2 μηχανικοί . Κατασκεύασαν 8 μηχανές αλέσματος που λειτουργούσαν με νερό, το οποίο αντλούσαν από τον Σηκουάνα, που περνά μπροστά απ’τις εγκαταστάσεις. Το 1881 μεγαλώνουν τις εγκαταστάσεις. (8 ορόφους με αποθήκες και 2 αίθουσες τύπου σιλό). Το 1893 κατασκευάζουν τον ''πύργο'' σιλό από μπετόν αρμέ. Από το 1987 έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο της Γαλλίας. Σήμερα η επιχείρηση λειτουργεί με την ονομασία Σουφλέ (Soufflet)». Το 1898 ο μύλος κάηκε και στη θέση του δημιουργήθηκε ένας νέος μεγαλύτερος και υπερσύγχρονος, κόστους 2,75 εκ. Γαλλικών φράγκων. Για τον λόγο αυτόν  εκδόθηκε ομολογιακό δάνειο στο Χρηματιστήριο των Παρισίων. Ο μύλος αποπερατώθηκε και επαναλειτούργησε το 1900. Οι προδιαγραφές παραγωγής ήταν 190 τόνοι την ημέρα. Πηγή ενέργειας ήταν μία ατμομηχανή 700 ίππων. Το μηχανικό εξοπλισμό συμπλήρωναν 44 ειδικές μηχανές. Στις εγκαταστάσεις συμπεριλαμβάνονταν ένας ιδιωτικός μόλος, ένα silo με σύστημα φόρτωσης σε πλοία, καθώς επίσης και μία σιδηροδρομική γραμμή. Στην επιχείρηση απασχολούνταν περίπου 100 εργάτες. Μέχρι το 1910 η επιχείρηση είχε μεγάλη ανάπτυξη.  Στη συνέχεια όμως άρχισε να εμφανίζεται μία κάμψη. Η κάμψη των δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων Αλλατίνη επήλθε, λόγω της απέλασή τους από την οθωμανική κυβέρνηση το 1911, εξ αφορμής του Ιταλο-Οθωμανικού πολέμου. Εξ αιτίας λοιπόν της απέλασης τους,  αναγκάστηκαν να πουλήσουν ένα μεγάλο ποσοστό των μετοχών των επιχειρήσεών τους. Η κάμψη φάνηκε εντονότερη δύο χρόνια αργότερα, το 1913 και συνεχίστηκε.  Στο σημείο αυτό να αναφέρω, ότι η οικογένεια Αλλατίνη είχε Ιταλική καταγωγή από το Λιβόρνο. Η οικογένεια του Lazaro Allatini, πατέρας αργότερα του Moise, αναγκάσθηκε να μεταναστεύσει στη Θεσσαλονίκη το 1796. Ο επιχειρηματίας Κοσμάς Πανούτσος από το Κρανίδι της Αργολίδας, που ως τότε εμπορεύεται σιτηρά από τη Ρωσία στη Γαλλία και δραστηριοποιείται και στη ναυτιλία, αποκτά την εταιρεία το 1926 έναντι 65.000 αγγλικών λιρών. Ο Κοσμάς Πανούτσος κατείχε περίοπτη θέση στους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους της εποχής, αφού εκτός από πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, υπήρξε και στενός φίλος του Ελευθέριου Βενιζέλου, με το κόμμα του οποίου πολιτεύθηκε για ένα μικρό διάστημα. Στη δεκαετία του '30 διπλασιάζεται η αλεστική ικανότητα του μύλου φθάνοντας τους 374 τόνους την ημέρα. Ήταν τότε ο μεγαλύτερος μύλος των Βαλκανίων. Το 1951 για δεύτερη φορά ο μύλος καταστρέφεται από πυρκαγιά και μάλιστα ανασφάλιστος. Ήταν τέτοια η θέση που κατείχε στην οικονομική ζωή της Θεσσαλονίκης, που η ανοικοδόμησή του απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες στην προεκλογικές εξαγγελίες. Ο Κοσμάς Πανούτσος στο μεταξύ έχει πεθάνει και καλούνται να αναλάβουν την διαχείριση της επιχείρηση  οι δύο κόρες του, η Μαριέττα Πανούτσου - Μάνου και η Ειρήνη Πανούτσου – Βραχνού.  Κύρια διαχειρίστρια ήταν η Μαριέττα Πανούτσου - Μάνου,  μητέρα του μετέπειτα υπουργού κ. Στ. Μάνου.  Ήταν τέτοια η θέση που κατείχε ο μύλος στην οικονομική ζωή της Θεσσαλονίκης, που η ανοικοδόμησή του ενεπλάκη στην προεκλογική περίοδο και απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες εξαγγελίες. Πράγματι ο μύλος ανοικοδομείται το 1955, στη διοίκησή του παραμένει η Μαριέττα Πανούτσου - Μάνου και μετά από 5-10 χρόνια εδραιώνεται και πάλι στην αγορά, μόνο που αυτή τη φορά οι δραστηριότητες της εταιρείας είναι  περιορισμένες, αφού οι ανταγωνιστές της κέρδισαν έδαφος.

Βιβλιογραφία-Πηγές: Πηγές: Χρίστος Ζαφείρης,  Δημήτρης Χαροντάκης, Εφημερίδες: Καθημερινή, ΤΟ ΒΗΜΑ,  www.isotimia.gr.  wikipedia.org, Τραμβαγέρης Blog, Αλεξ. Δάγκας.

Όνομα καταγραφέα*: Δημήτριος Βάϊς, Βιντεοσκόπηση με drone : Θεόδωρος Τζάρτος

Ημερομηνία καταγραφής**: 02-01-2018 , 22-10-2015

* αυτός που εντόπισε/φωτογράφισε/αποδελτίωσε/κλπ. **ημερομηνία που έγινε η καταγραφή/φωτογράφηση/αποδελτίωση/κλπ. ***οι φωτογραφίες και οι χάρτες συμπληρώνονται εκτός δελτίου και κάτω από αυτό. Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά σας στην καταγραφή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς

365 - Tzartos, Published on Oct 22, 2015, by www.365.film
Πηγή : Θεόδωρος Τζάρτος